Unia Europejska w przeddzień wyborów do Parlamentu Europejskiego jest rozdarta wewnętrznymi sprzecznościami. Włochy popierają ruch «żółtych kamizelek» we Francji, Bruksela próbuje «przycisnąć» Wielką Brytanię względem warunków jej wyjścia z UE, Komisja Europejska omawia redukcję finansowania dla Polski i innych «nowych Europejczyków», którzy nie stosują się do «polityki wartości» wspólnoty europejskiej. O naturze tych konfliktów oraz możliwych konsekwencjach dla jedności Europy Portalowi analitycznemu RuBaltic.Ru opowiada politolog, historyk i obserwator polityczny Miedzynarodowej Agencji Informacyjnej «Rossija Segodnia», Władimir Korniłow.
— Panie Korniłow, czy sprzeczności między największymi krajami UE mogą wpłynąć na jej konsolidację?
— Póki co możemy mówić o zjednoczonej Europie, ponieważ istnieje Unia Europejska z jedynym organem wykonawczym i ustawodawszym. Ale jednocześnie zauważamy, że tarcia wewnątrz UE stają się coraz bardziej powszechne, co już zyskało praktyczne znaczenie w przypadku wycofania się Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej.
Dzisiejsze tarcia są związane z nadchodzącymi wyborami do Parlamentu Europejskiego. Nie jest tajemnicą, że rząd Włoch marzy o stworzeniu w przyszłym Parlamencie Europejskim mocnej eurosceptycznej grupy.
Przygotowanie do tego odbywa się w ramach wsparcia «żółtych kamizelek» we Francji. W ten sposób Włochy chcą zostać przywódcą ruchu eurosceptyków i zarządzać procesami wewnątrz Parlamentu Europejskiego oraz Komisji Europejskiej.
Po dojściu eurosceptyków do władzy we Włoszech, oni doznali wiele przeszkód w realizacji swojego programu politycznego i gospodarczego. W szczególności Unia Europejska jest bardzo twarda w odniesieniu do reform, zaproponowanych przez Ministra Spraw Wewnętrznych i wicepremiera Matteo Salviniego (głosi tradycyjne wartości, nie lubi muzułmańskich migrantów i próbuje sprzeciwić się instytucjom UE – komentarz RuBaltic.Ru).
— Dlaczego pomiędzy najważniejszymi graczami UE, czyli krajami-założycielami Unii Europejskiej obecnie są poważne sprzeczności?
— Stara Europa doświadcza sprzeczności wynikających z różnych pozycji odnośnie polityki migracyjnej oraz opuszczenia UE przez Wielką Brytanię.
W wyniku tego w Unii Europejskiej trwa walka o formalne i nieformalne przywódzstwo.
Nie jest dla kogokolwiek tajemnicą, że prezydent Francji Emmanuel Macron uważa siebie za nowego Napoleona, zwłaszcza po osłabieniu pozycji kanclerza Angeli Merkel, ktora ogłosiła swoje odejście. Liberałowie, i to nie tylko w Europie, traktują go jak nowe światło nadziei.
Jednak «żółte kamizelki» dały powód nie tylko Włochom, ale także innym krajom, tym samym Niemcom, aby kwestionować cechy przywódcze Macrona. Jest to oczywiście najmocniejszy cios dla jego osobistych ambicji.
Właśnie dlatego jest zdenerwowany i stara się znaleźć winnego za te wszystkie wydarzenia, wskazujac rosyjskie media, włoskiego wicepremiera itd., tylko nie samego siebie.
— Jakie znaczenie mają plany Macrona dotyczące stworzenia jednolitej europejskiej armii na tle konfliktów wewnątrz UE?
— Plany stworzenia jednolitej armii nie straciły na swojej aktualności. W końcu europejscy biurokraci już mówili wczesniej o tym pomyśle. Oznacza to, że Macron tylko kontynuował propagowanie tej idei, dążąc do jej utrwalenia i wykorzystując fakt, że jej główny przeciwnik w osobie Wielkiej Brytanii wkrótce powinien opuścić szeregi Unii Europejskiej.
W ten sposób Macron, uzyskawszy wsparcie Merkel, próbuje zrealizować marzenie europejskich liberałów. Czy da rady, czy nie? Wątpię w to bardzo, ponieważ nie tylko Wielka Brytania, ale także Polska i wielu innych graczy sprzeciwia się idei stworzenia jednolitej armii.
— Czy «brexit» będzie miał wpływ na pozycję peryferyjnych krajów UE i czy doprowadzi to do konfliktu interesów między nimi a największymi gospodarkami Unii?
— Na razie Unia Europejska ma nadzieję, że Wielka Brytania «sypnie groszem», przepraszam za slang, zapewniając dziesiątki miliardów euro na realizacje pięcioletniego planu UE. Więc środków wystarczy na to, żeby utrzymać pewien status quo. Ale nie jest faktem, że Unia Europejska zdoła osiągnąć porozumienie, a ryzyko wyjścia Wielkiej Brytanii bez jakiegokolwiek odszkodowania rośnie coraz bardziej.
W szczególności, jeśli w Polsce, gdzie póki co nastroje proeuropejskie są nadal silne, sytuacja się zmieni, i ona zacznie spłacać Unii Europejskiej więcej, niż od niej otrzymuje, wtedy tam natychmiast pojawi się kwestia wycofania się z UE.
— Jakie są perspektywy dla UE na dzień dzisiejszy?
— Jestem pewien, że wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej nie będzie ostatnim. Dlaczego UE zachowuje się tak twardo przeciwko Londynowi? Na tym przykładzie konieczne jest pokazanie innym krajom, jak bolesne jest to – wycofanie się z Unii Europejskiej, aby innych zniechęcić to tego.
W tym samym czasie nastroje eurosceptyczne rośną.
Nawet w tych krajach, w których przeważa pozytywne nastawienie do Unii Europejskiej, jak na przykład w Polsce, kwestia wycofania z pewnością powstanie w agendzie politycznej.I to będzie wiązało się ze zmianą statusu kraju, z odbiorcy dotacji finansowych na status państwa-dawcy.